در روزگاری که « دروغ» یک واقعیت عمومی است،

به زبان آوردن« حقیقت» یک اقدام انقلابی است.

نیروانا جم

 چه فرقی می کند که پشت میله ها باشی

یا در خیابان های شهر در حال قدم زدن؛

 وقتی که آرزوهایت در حبس ابد باشند!

نیروانا جم

« چارلز دیکنز»

چارلز جان هوفام دیکنز، در تاریخ هفتم فوریه ی 1812 در پورست ماوث انگلستان به دنیا آمد.

فقر و تنگدستی، او را مجبور به کار کردن در سن 12 سالگی کرد. او به مدت سه ماه در کارخانه ای در لندن کار می کرد.

دیکنز تا پانزده سالگی،گاه و بی گاه به مدرسه می رفت. او از مطالعه لذت می برد. در اواخر دهه ی بیست(1820) گزارشگر روزنامه شد. کار او به عنوان گزارشگر به او کمک کرد تا مهارت نوشتنش را بهبود بخشد. نخستین کتاب دیکنز با عنوان « طرح هایی از بُز»(Boz) مشتمل بر مقالاتی بود که او برای وقایعنامه ی عصر لندن نوشته بود.(1836).

دیکنز با نوشتن «نامه های بازمانده ی باشگاه پیک ویک» به شهرت رسید. « حرف های دربار سلطنتی» از سال 1850 تا 1859 و « تمام سال» دو هفته نانه ی بسیار موفقی بودند که او آن ها را بنیان نهاد و ویرایش کرد. 

در سال 1836 او با کاترین هوگارت، ازدواج کرد. گرچه صاحب ده فرزند شدند، اما ازدواجشان خوشبخت نبود و آن ها در سال1858 از هم جدا شدند.

برخی از آثار معروف دیکنز عبارتند از:

1. الیور تویست (1837تا1839)

2. نیکلاس نیکل بی (1838تا 1839)

3. دکان قدیمی سمساری (1840تا1841)

4. بارن بی روج (1841)

5. مارتین چازلویت (1833تا1844)

دیکنز پنج کتاب کریسمس در طی دهه ی 1840میلادی به رشته ی تحریر در آورد که عبارت بودند از:

1. سرود کریسمس(1843)

2. ناقوسها (1844)

3. کریکتی بر دل (1845)

4. نبرد زندگی (1846)

5. مرد به دام افتاده (1848)

کتاب های دیگرش شامل:

1. خانه ی غمزده(1852-1853)

2. دومبی و پسر(1846-1848)

3. دیوید کاپر فیلد (1849-1850)

4. روزگار تنگدستی و مشقت (1854)

5. دوریت کوچولو (1855-1857)

6. داستان دو شهر (1859)

7. آرزوهای بزرگ (1860-1861)

8. دوست مشترکمان (1864-1865) که آخرین رمان انتقادی- اجتماعی وی بود.

دیکنز یکی از شاخص ترین چهره های ادبیات انگلیسی شناخته می شود.

او در سال 1870 دیده از جهان فرو بست.

مترجم: زین العابدین چمانی

«خيزش بن بست ها»



زبان كه راست نپيچد ، دهان چه ارزشي دارد

هدف به تير نبندد ، كمان چه ارزشي دارد

به وسعتي كه شود رفت و آمد نفس تفتيش

دهند حنجره ها ارمغان ، چه ارزشي دارد

فراز ها همه يابند از فرود ها آذين

زمين اگر نبود ، آسمان چه ارزشي دارد

كسي ز كوچهء خورشيديان به شب تباري گفت

در آسمان شما ، كهكشان چه ارزشي دارد

به ما كه هست به از قرص ماهتاب ، قرص نان

سرود و مستي و سرو روان چه ارزشي دارد

به نام خيزش بن بست ها به راه افتاديم

چو جاده بسته بود كاروان چه ارزشي دارد

به سينه هاي ز دل مانده ی خالي آتش اندازيد

پرنده ای كه نمانده آشيان ، چه ارزشي دارد

به سر فرازي سبزينه ها مبال اي رويش

بهار ، بر درِ زرد خزان ، چه ارزشي دارد

به نزد تيزدمان ، حرف ، با زبان خنجر زن

براي تيغ ؛ قصيده ، رمان، چه ارزشي دارد

احمدضیاء رفعت-شاعر معاصر افغانستان

هدیه: مسعوده جمشیدی

من ندار بودم و عروسک قصه هایم پرید!

« دارا» که باشی،« سارا» با پای خودش خواهد آمد.

علی فراهانی

« جدایی»

جدایی چون میله ای آویزان در هوا

به سر و صورتم می خورد.

هذیان می گویم

می دوم، جدایی در پی ام

رهایی از آن ممکن نیست

پاهایم توان ایستادن ندارند

جدایی زمان نیست، راه نیست

جدایی، پلی در میان،

از مو باریک تر، از خنجر تیز تر

از خنجر تیز تر، از مو باریک تر

جدایی پلی میان ما

حتی اگر زانو به زانو با تو نشسته باشم.

شاعر:ناظم حکمت- شاعر ترکیه ای

مترجم:احمد پوری

*حقیقت نیازمند نقد است نه ستایش...

*نزدیک شدن هرگز به معنی رسیدن نیست.

*مراقب باشید چیزهایی که دوست میدارید را بدست آورید وگرنه مجبورخواهید شد چیزهایی که بدست آورده ایدرادوست بدارید.

برنارد شاو

 

مهربانا چگونه از یاد می روی؟

وقتی بر صخره ی وجودم کتیبه ای!

نیروانا جم

 بخش عمده ی مصیبت ها و ناکامی هایی که این جهان را می رنجاند، برخاسته از کلمات هستند.

ادموندبورک_ نامه ها

مترجم: چمانی

 وقتی بخشندگان نامهربان گردند، هدایاشان در چشم شخص بلند همت، پست و ناچیز می گردد.

شکسپیر_ افلیا در هملت

 همراه اولم هم اعتباریست؛

باید شارژش کنم تا همراهم باشد!

نیروانا جم

 اتفاق هایی هست که حسرت آن تا همیشه باقی می ماند...

مثل حسرت یک بار بوسیدن دست های مادر...!

نیروانا جم

 کلمات همچون برگ ها هستند و جایی که برگ ها فراوان باشند، میوه ی معنا به ندرت یافت می شود.

الکساندر پوپ_ در باب نقد

مترجم: چمانی

«راز»

هم دعا کن گِره از کار ِ تو بگشاید عشق

هم دعا کن گِره ی تازه نیفزاید عشق!



قایقی در طلبِ موج به دریا پیوست

باید از مرگ نترسید، اگر باید عشق



عاقبت راز ِ دلم را به لبانش گفتم

شاید این بوسه به نفرت برسد، شاید عشق



شمع روشن شد و پروانه در آتش گُل کرد

می توان سوخت اگر امر بفرماید عشق



پیله‌ی رنج ِ من ابریشم ِ پیراهن شد

شمع حق داشت! به پروانه نمی آید عشق

شعر: فاضل نظری

هدیه: مسعوده

 سرطان ستم،

باید «عشق درمانی» شود.

نیروانا جم